Jury
Ewa Podleś
Kontralt
Dzięki charakterystycznej, dramatycznej barwie głosu o niezwykłej skali i biegłości, Ewa Podleś jest powszechnie uważana za czołowy światowy kontralt, a przez wielu krytyków muzycznych np. z Opéra International, Orpheus, Gramophone, The New York Times, The San Francisco Examiner, The Washington Post, Opera News, The Financial Times) za najbardziej autentyczny głos kontraltowy generacji. Niezwykłe walory głosowe umożliwiają artystce wykonywanie bardzo szerokiego repertuaru operowego i koncertowego od baroku do współczesności.
Od swego debiutu w Metropolitan Opera w Nowym Jorku w 1984 r. Ewa Podleś należy do elitarnego grona artystów stale obecnych na najbardziej prestiżowych scenach operowych i estradach koncertowych świata, takich jak La Scala, MET, San Francisco Opera, Covent Garden, Châtelet, Deutsche Oper, Teatro Liceo, Teatro Real, Carnegie Hall, Lincoln Center, London’s Wigmore Hall, Théâtre des Champs Elysées, Filharmonia Narodowa.
Tylko w ostatnich kilku latach Ewa Podleś występowała m.in. jako La Cieca (Gioconda Ponchiellego) w MET i Barcelonie; Klitemnestra (Elektra R.Straussa) w Warszawie, Toronto, Nicei, Katowicach; Azucena (Trubadur Verdiego) w Toronto i Poznaniu; Cezar (Juliusz Cezar Händla) w San Diego; Cyrus (Cyrus w Babilonii Rossiniego) na festiwalach Caramoor (Nowy Jork) i Pesaro; Tankred (Tankred Rossiniego) w Warszawie, Madrycie i Bostonie; Izabella (Włoszka w Algierze Rossiniego) w Gdańsku; Markiza de Berkenfield (Córka pułku Donizettiego) w Covent Garden, Huston, San Diego i Madrycie; Księżna (Siostra Angelica Pucciniego) w San Francisco i La Coruña; Mistress Quickly (Falstaff Verdiego) w Bilbao, Monachium i Sztokholmie; Hrabina (Dama pikowa Czajkowskiego) w Barcelonie i Monte Carlo; Madame de la Haltière (Kopciuszek Masseneta) w Paryżu, Londynie, Barcelonie, Luksemburgu i Saint-Etienne; Jezi-Baba (Rusałka Dworzaka) w Monte Carlo; Erda (Złoto Renu i Zygfryd Wagnera) w Barcelonie; Babuleńka (Gracz Prokofiewa) w Monte Carlo. W tym samym czasie artystka dała też liczne koncerty, m.in. w Avery Fisher Hall w Nowym Jorku, Wigmore Hall w Londynie, w Berlinie, Hanowerze, Madrycie, Barcelonie, Moskwie, Quebec, w Warszawie (koncert jubileuszowy w Operze Narodowej), na festiwalach Pesaro, San Sebastian i Schleswig-Holstein oraz w wielu innych ośrodkach muzycznych w Polsce, Europie i Ameryce. Prowadzi także wysoko oceniane kursy mistrzowskie.
Liczne nagrania płytowe Ewy Podleś wyróżnione zostały prestiżowymi nagrodami, m. in. Diapason d’Or, kilkakrotnie Orphée d’Or (ostatnio w 2015 r.), Preis der Deutschen Schallplatten Kritik, Grand Prix de l’Académie Française du Disque, kilkakrotnie Fryderyki. Najnowsze DVD z udziałem artystki to: Gioconda Ponchiellego w Barcelonie (La Cieca), Cendrillon Masseneta w Covent Garden (Madame de la Haltière), Dama Pikowa Czajkowskiego w Barcelonie (Hrabina), recital pieśni rosyjskich z Garrickiem Ohlssonem w Warszawie.
Artystka otrzymała szereg nagród i wyróżnień, m.in: Dora Mavor Moore, „Gloria Artis”, „Złote Berło”, Nagrodę im. Andrzeja Hiolskiego, Nagrodę Fundacji Kościuszkowskiej, Medal Zasługi Prezydenta Rosji, Złoty Medal Fundacji Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, a także Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Zespół międzynarodowych krytyków związanych z Classic FM Magazine uznał Ewę Podleś za jeden z 10 najlepszych głosów mezzosopranowych pierwszej dekady XXI wieku, a w ogólnoświatowym plebiscycie Operaarts.com artystka zaliczona została do grona 100 operowych legend ostatniego półwiecza. Obszerna biografia artystki pt. Ewa Podleś – Contralto assoluto, autorstwa francuskiej pisarki Brigitte Cormier, wydana została przez Edition Symétrie we Francji i PWM w Polsce.
Ewa Podleś jest rodowitą warszawianką. Studia wokalne odbyła w Akademii Muzycznej w Warszawie u prof. Aliny Bolechowskiej. Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów, m.in. Konkursu im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Na stałe mieszka w Warszawie.
(fot. Andrzej Świetlik)
Agnieszka Rehlis
Mezzosopran
Ukończyła Akademię Muzyczną we Wrocławiu w klasie Barbary Ewy Werner.
W latach 1996–2007 była solistką Opery Wrocławskiej, gdzie zaśpiewała wiele znaczących partii operowych. Wystąpiła m.in. jako Laura w premierze Giocondy A. Ponchiellego zrealizowanej na Odrze we Wrocławiu (TVP, 2003) oraz jako Aza w Manru Paderewskiego (DUX, nagroda Fryderyk w kategorii: najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej, 2004).
Od 2007 roku pracuje jako artystka niezależna. Przez wiele lat specjalizowała się w działalności koncertowej, w repertuarze ma ponad 80 pozycji tego typu, od utworów Bacha po współczesnych kompozytorów. Koncertowała w salach filharmonicznych w Polsce i Europie (Niemcy, Holandia, Francja, Włochy, Ukraina, Litwa, Austria, Łotwa, Rosja, Słowenia, Hiszpania, Szwajcaria). Brała udział w wielu międzynarodowych festiwalach, m.in. Wratislavia Cantans, Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju, Festiwalu Probaltica w Toruniu, Usedomer Musikfestival w Peenemünde, Festival Pablo Casals w Prades, Casals Festival na Portoryko, festiwalach muzyki sakralnej w Marsylii i Norymberdze, George Enescu Festival (Bukareszt), Rheingau Musik Festival, Schleswig-Holstein Musik Festival, Kontrasty we Lwowie, Praska Wiosna, Bregenzer Festspiele, Beijing Music Festival, Café Budapest Contemporary Arts Festival czy Klarafestival (Bruksela).
Występowała z towarzyszeniem m.in.: Orkiestry Filharmonii Narodowej, NOSPR, Sinfonii Varsovii, NDR Sinfonieorchester Hamburg / Elbphilharmonie, China Philharmonic Orchestra, Orquesta Sinfónica Simón Bolívar, Orchestre Philharmonique du Luxembourg, BBC Symphony Orchestra, Israel Symphony Orchestra Rishon LeZion, London Symphony Orchestra, Israel Camerata pod batutą wielu znakomitych dyrygentów na czele w Krzysztofem Pendereckim, z którym współpracowała regularnie w latach 1999-2016.
Wystąpiła jako Hannah w prapremierze Pasażerki M. Weinberga w reżyserii D. Pountneya w Bregencji, a także w Houston Grand Opera, Lincoln Center Festival, Lyric Opera of Chicago i Florida Grand Opera. W głównej roli Lisy w tej samej operze Agnieszka Rehlis zadebiutowała z wielkim sukcesem w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej (TW-ON). W TW-ON pojawiła się również w wielu premierowych realizacjach jako Maffio Orsini w Lukrecji Borgii G. Donizettiego, Hagar w Moby Dicku Knapika, Marta w Jolancie P. Czajkowskiego czy Fenena w Nabucco G. Verdiego.
W 2016 roku zaśpiewała partię Amneris w Aidzie G. Verdiego w Estońskiej Operze Narodowej w Tallinie. Przez wiele lat artystka była kojarzona głównie z muzyką współczesną nie z własnego wyboru, jednak w 2017 roku (partia Adalgizy w Normie V. Belliniego u boku Edity Gruberovej w TW-ON) nastąpił znaczący zwrot i rozwój jej kariery w kierunku muzyki operowej na światowych scenach, co zaowocowało wieloma debiutami.
Wystąpiła w Ognistym aniele S. Prokofiewa w Opernhaus Zürich, Scottish Opera, Festival d’Aix-en-Provence i TW-ON. Jako Azucena (Trubadur G. Verdiego) odniosła sukcesy podczas DomStufen-Festspiele w Erfurcie, w Konzert Theater Bern i ostatnio w Teatro de la Maestranza w Sewilli. Była Amneris i Carmen w Aalto-Musiktheater Essen i Narodni Divadlo w Pradze, Anną w operze Trojanie Berlioza w Semperoper Dresden i Feneną w Bayerische Staatsoper w Monachium, Chiwrią w Jarmarku soroczyńskim M. Musorgskiego w Komische Oper Berlin czy Waltraute w Zmierzchu bogów R. Wagnera w Teatro Campoamor (Oviedo).
15 października 2021 Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, nadał artystce Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
W 2021 odniosła wielki sukces w roli Azuceny w Trubadurze G. Verdiego w Zürich Opernhaus, u boku Piotra Beczały. Rok 2022 okazał się rokiem wspaniałych debiutów m.in w Teatro di San Carlo, Teatro Real, Royal Opera House, La Scala, Fondazione Arena di Verona, Savonlinna Opera Festival 2022, zaś rok 2023 tylko potwierdził wcześniejsze sukcesy przynosząc kolejne w takich miejscach jak: Dutch National Opera w Amsterdamie, Sydney Opera House, Royal Opera House, Théâtre du Capitole w Tuluzie.
Przed artystką wiele kolejnych debiutów i scen operowych. W planach ma występy w takich miejscach jak Osterfestspiele Salzburg, Staatsoper Berlin, Palau de les Arts Reina Sofia w Walencji, Oper Frankfurt czy powroty w te wspaniałe miejsca jak m. in. Royal Opera House, Opernhaus Zurich czy Teatro de la Maestranza.
fot. Karpati&Zarewicz
Izabela Matuła
Sopran
Absolwentka wydziału wokalno-aktorskiego Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie (wyróżnienie, 2009). Reprezentowała Polskę na konkursie BBC Cardiff Singer of the World (2009). Laureatka konkursów krajowych (m.in. Konkursu Ady Sari) i międzynarodowych (Wilhelm Stenhammar International Singing Competition Norrkoping, Szwecja).
Na scenie operowej debiutowała jako Gabrielle w Diabłach z Loudun Krzysztofa Pendereckiego, Małgorzata w Fauście Charles’a Gounoda i Micaëla w Carmen Georges’a Bizeta (Opera Krakowska), Desdemona w Otello Giuseppe Verdiego (Opera Wroclawska). W roku 2012 wyemigrowała do Niemiec, gdzie śpiewała role: Contessa w Weselu Figara i Donna Elvira w Don Giovannim W.A. Mozarta; Ellen Orford w operze Peter Grimes Benjamina Brittena, Amelia w Balu maskowym, Luisa w Luisa Miller, Aida, Lina w Stiffelio Giuseppe Verdiego, Rosalinde w Zemście nietoperza Johanna Straussa, Magda Sorel w operze Konsul Carla Menottiego, Elza w Lohengrinie Ryszarda Wagnera, Maria w operze Mazeppa Piotra Czajkowskiego oraz tytułowe role w operach Suor Angelica Giacoma Pucciniego, Katia Kabanowa Leoša Janáčka. Jej szeroki repertuar sceniczny obejmuje również partie Mimi (La boheme), Liu (Turandot) oraz Tosca G. Pucciniego, Antonia (Opowieści Hoffmanna Jacques’a Offenbacha), Leonora (Il Trovatore G. Verdiego), Córka (Cardillac Paula Hindemitha), Madame Butterfly (G. Pucciniego), Wally (La Wally Alfreda Catalaniego). Gościnnie występuje w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie jako Leonora (La forza del destino G.Verdiego), Tosca G. Pucciniego Tochter (Cardillac P. Hindemitha) i jako Halka w operze Stanisława Moniuszki oraz w Operze Bałtyckiej jako Madama Butterfly. Śpiewała w teatrach operowych m.in.: w Bergen jako Lauretta (Gianni Schicchi Pucciniego), ABAO Bilbao (Hiszpania) jako Mimi i w Palermo jako Dorotka (Švanda dudák Jaromíra Weinbergera), a także w Nationaltheater Mannheim (Leonora w Il Trovatore, Madama Butterfly), Theater an der Wien (La Wally), Landestheater Linz (Leonora w Il Trovatore i Tatiana w Eugeniuszu Onieginie), Theater Dortmund (Donna Elvira w Don Giovannim), Theater Magdeburg (Tosca G. Pucciniego i Księżna w Rusałce A. Dvoraka), Oper Frankfurt (Milada w operze Dalibor B. Smetany) oraz Leonora (La forza del destino G. Verdiego) oraz w Norymberdze (Tamata w Demonie A. Rubinsteina), Theater Münster (Madama Butterfly), Tiroler Landestheater w Innsbrucku (Tosca), Theater Braunschweig (Madama Butterfly), Darmstadt (Tosca), Kiel (Aida), Wuppertal (Luisa Miller) i Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie (Micaela w Carmen oraz Tosca). W czerwcu 2023 zadebiutowała w Anglii jako Tosca na festiwalu operowym Grange Park Opera w Surrey.
W sezonie 2023/24 zadebiutuje jako Salome R. Straussa w teatrze operowym w Mainz, Medea L. Cherubiniego (Teatr Wielki-Opera Narodowa w Warszawie) oraz jako Tosca w Angers, Nantes i Rennes we Francji. Zaśpiewa również Madamę Butterfly w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie.
Odnosi międzynarodowe sukcesy jako śpiewaczka koncertowa, której liczne nagrania świadczą o wszechstronnym dorobku artystki. Jej repertuar obejmuje dzieła od Johanna Sebastiana Bacha, przez Ludwiga van Beethovena, G. Verdiego, J. Brahmsa, A. Dvoraka, A. Brucknera, Gustava Mahlera i Dymitra Szostakowicza, aż po utwory Krzysztofa Pendereckiego (Siedem Bram Jerozolimy, Credo, Polskie Requiem, Kaddish, Powiało na mnie morze snów, VIII symfonia) i Henryka Góreckiego (II symfonia, Symfonia pieśni żałosnych). Występowała m.in. w Berliner Konzerthaus, Musikverein Graz, Doha Concert Hall na Katarze, Simon Bolivar Concert Hall w Caracas, Teatr Mariinsky w Petersburgu, Concertgebouw w Amsterdamie.
fot. Karpati&Zarewicz
Andrzej Dobber
Baryton
Jeden z największych barytonów świata. Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie. Laureat prestiżowych konkursów wokalnych, m.in. w: Gütersloch (Neue Europeische Stimmen), Wiedniu (Belvedere), Monachium (Grand Prix konkursu ARD). Występuje na największych scenach świata, m.in. w: Berlinie (Deutsche Oper, Komische Oper, Staatsoper), Dreźnie, Essen, Frankfurcie nad Menem. Śpiewał również w Hanowerze, Hamburgu, Karlsruhe, Kolonii, Lipsku, Monachium, Norymberdze, Amsterdamie, Brukseli, Cincinnati, Edynburgu, Florencji, Glasgow, Hongkongu, Londynie (Covent Garden, Albert Hall), Maladze, Mediolanie (La Scala), Montpellier, Nowym Yorku (Metropolitan Opera, Fischer Hall), Paryżu (Opera Bastille), Petersburgu, Tel Awiwie, Tuluzie, Tokio, Vancouver, Wiedniu. Brał udział w Glyndebourne Festival Opera (Macbeth). W Teatrze Wielkim - Operze Narodowej wystąpił w operach: Simon Boccanegra, Rigoletto i Traviata Verdiego oraz Carmen Bizeta. Występował pod batutą wielu wybitnych dyrygentów, takich jak: Christian Thielemann, Colin Davis, Roger Norrington, Arnold Oestmann, Riccardo Chailly, Gary Bertini, Edo de Waart, Pinchas Steinberg, Giuseppe Sinnopoli, Simone Yang, Helmuth Rilling, Kazushi Ono, Stefan Soltesz, Vladimir Fiedosiejew, Vladimir Jurowski, Sylvain Cambrelling, Yakow Kreizberg, Roberto Abbado, Richard Armstrong, Riccardo Muti, Carlo Rizzi, Zubin Mehta, Valery Gergiev, Daniel Barenboim, Semyon Bychkov Spośród wielu osiągnięć artysty warto wspomnieć debiut w mediolańskiej La Scali pod dyrekcją Riccardo Mutiego (Rigoletto, Trubadur) oraz liczne występy na festiwalu Maggio Musicale Fiorentino pod batutą Zubina Mehty (Trubadur, Attilla, Tosca). W 2007 roku zadebiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera i w Fischer Hall. Rok 2008 przyniósł debiut w londyńskim Covent Garden (Traviata). W tym samym sezonie powrócił do paryskiej Bastille (Luisa Miller), Amsterdamu (Bal maskowy) i Hamburga (Macbeth), wystąpił także w spektaklach: Król Roger w Sankt Petersburgu i Edynburgu, Rigoletto, Traviata w Hamburgu, Nowym Yorku (MET) i Los Angeles, Stiffelio w MET, Simone Boccanegra w Touluzie. Jedyny polski baryton śpiewający główne Verdiowskie partie barytonowe na największych i najbardziej prestiżowych scenach świata.
W 2013 roku nagrał solową płytę Arias, która w kwietniu 2014 roku zdobyła nagrodę Fryderyk w kategorii „najlepszy album solowy w muzyce klasycznej”.
W lutym 2015 roku otrzymał niemiecki honorowy tytuł Kammersänger przyznawany wybitnym i zasłużonym śpiewakom operowym. To wybitne, elitarne wyróżnienie przyznawane jest bardzo rzadko i tylko przez przedstawicieli najwyższych władz.
Mariusz Kwiecień
Baryton
Światowej sławy baryton, występował na deskach największych teatrów operowych świata: Metropolitan Opera w Nowym Jorku, londyńskiej Royal Opera House, La Scali w Mediolanie, w Paryżu, Wiedniu, Madrycie, Monachium i w wielu innych.
Ukończył Akademię Muzyczną w Warszawie, a następnie uczestniczył w Lindemann Young Artist Development Program przy Metropolitan Opera w Nowym Jorku, gdzie doskonalił swój talent wokalny i aktorski u najwybitniejszych, światowych artystów scen operowych. W Metropolitan Opera wystąpił m.in. jako Marcello w Cyganerii Giacomo Pucciniego, Silvio w Pajacach Ruggiero Leoncavalla, Hrabia Almaviva w Weselu Figara, tytułowy Don Giovanni i Guglielmo w Così fan tutte Mozarta, Enrico w Łucji z Lammermoor, Nottingham w Roberto Devereux, Malatesta w Don Pasquale, oraz Belcore w L’elisir d’amore Gaetano Donizettiego, Escamillo w Carmen i Zurga w Poławiaczach pereł Georga Bizeta.
Do najważniejszych ról Mariusza Kwietnia należą jednak mozartowski Don Giovanni i Król Roger z opery Szymanowskiego. Partię Don Giovanniego zaśpiewał w londyńskiej Covent Garden, wiedeńskiej Staatsoper, San Francisco Opera, Houston Grand Opera, Santa Fe Opera, Seattle Opera (gdzie za tę kreację został wybrany Artystą Roku 2007), Tokio, Bilbao, Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie, Operze Krakowskiej i Bayerische Staatsoper. W Króla Rogera wcielił się w przedstawieniu Krzysztofa Warlikowskiego w paryskiej l'Opéra Bastille, w londyńskiej Royal Opera House - Covent Garden, w Bilbao i w Operze Krakowskiej, a także na festiwalach w Santa Fe i w Bostonie.
Ponadto Mariusz Kwiecień śpiewał na wielu innych prestiżowych scenach operowych świata, m.in. w brazylijskim São Paulo, Detroit, Houston, Dallas, Los Angeles, Strasburgu, Amsterdamie, moskiewskim Teatrze Bolszoj, Berlinie, Genewie, Florencji, Madrycie, czy Barcelonie. Wystepował na festiwalach w Santa Fe, Veronie i Glyndebourne.
Ma na swoim koncie nagrania dla najważniejszych wytwórni fonograficznych zajmujących się muzyką klasyczną. Albumy z jego wykonaniem wychodziły nakładem wydawnictw: Naxos , Telarc, Decca, Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, Deutsche Grammophon oraz BelAir Classiques. W roku 2012 Mariusz Kwiecień wydał swoją pierwszą solową płytę ''Slavic Heroes'', za którą otrzymał Fryderyka w kategorii Fonograficzny Debiut Roku / klasyka. Płyta została wydana przez francuską wytwórnię Harmonia Mundi.
Jest laureatem wielu międzynarodowych konkursów wokalnych, m.in. w Dusznikach Zdroju(1994), austriackiego Belvedere (1996), Międzynarodowego Konkursu Śpiewaczego Francisco Viňasa w Barcelonie (1998).
W 2004 otrzymał Nagrodę im. Andrzeja Hiolskiego w kategorii "najlepsza rola męska" za partię tytułową w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej. Mariusz Kwiecień w 2009 otrzymał Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W 2011 roku został uznany przez przedstawicieli hiszpańskiego rynku muzycznego za najlepszego śpiewaka operowego sezonu i otrzymał nagrodę za wykonanie Króla Rogera Szymanowskiego w Teatro Real w Madrycie. W tym samym roku uhonorowano go Nagrodą Miasta Krakowa za wybitne osiągnięcia. W 2016 otrzymał nagrodę Fundacji im. Karola Szymanowskiego za propagowanie twórczości tego kompozytora.
W 2017 roku zrealizowane w londyńskim Royal Opera House nagranie DVD opery Król Roger Karola Szymanowskiego w reżyserii Kaspera Holtena z Mariuszem Kwietniem w tytułowej roli zostało nominowane do nagrody Grammy w kategorii "Najlepsze nagranie – muzyka operowa". Rok później nominowane w tej samej kategorii zostało nagranie Poławiaczy pereł z Metropolitan Opera.
Mariusz Kwiecień pracuje z młodymi artystami w kraju i za granicą, prowadząc kursy mistrzowskie. Jest też jurorem wielu konkursów wokalnych. Współpracuje z Akademią Operową przy TWON, Akademią Muzyczną w Krakowie, programem Mascarade Opera Studio we Florencji. Jest twórca i realizatorem programu Opera Młodych, który zapoczątkował swoją działalność przy Operze Wrocławskiej w 2020 roku.
Od 2020 do 2023 roku Mariusz Kwiecień pełnił funkcję dyrektora artystycznego Opery Wrocławskiej.
WIesłw Ochman
Tenor
Wiesław Ochman studiował w latach 1954-1960 na Wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując dyplom magistra inżyniera. W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina. Prywatne studia muzyczne odbył pod kierunkiem profesorów: Marii Szłapak, Sergiusza Nadgryzowskiego i Jerzego Gaczka.
W roku 1960 zadebiutował na scenie Opery Śląskiej partią Edgarda w operze Łucja z Lammermooru Donizettiego. W roku 1965 śpiewał partię Jontka w Halce Moniuszki na uroczystościach otwarcia odbudowanego Teatru Wielkiego w Warszawie. W latach 1966-1968 był członkiem zespołu Staatsoper w Berlinie, następnie gościł na wszystkich ważnych scenach operowych Europy i świata: Hamburgische Staatsoper, Deutsche Oper, La Scala, Metropolitan Opera, a także opery w Barcelonie, Paryżu, Genewie, Zurichu, Moskwie, Madrycie, Chicago, Buenos Aires, Waszyngtonie, Rzymie, Salzburgu, San Francisco, Sewilli, Wiedniu, Brukseli, Frankfurcie, Zurichu, Tuluzie, Marsylii i innych. Brał udział w renomowanych festiwalach muzycznych, np.: Orange czy Glyndebourne Festival Opera.
Koncertuje na ważnych estradach świata: Carnegie Hall, Wiener Musikverein, Salle Pleyel w Paryżu, we wszystkich filharmoniach w Polsce, a także z Berlińskimi i Wiedeńskimi Filharmonikami pod dyrekcją wybitnych mistrzów batuty: Herberta von Karajana, Karla Boehma, Eugena Jochuma, Leonarda Bernsteina, Nello Santiego, Giuseppe Patane, Jamesa Levina, Charlesa Mackerrasa, Vaclava Neumanna, Gerta Albrechta, Christopha von Dohnanyiego , Johna Pritcharda, Claudia Abbado, Riccardo Muttiego, Rafaela Kubelika i polskich znakomitych dyrygentów: Włodzimierza Ormickiego, Krzysztofa Missony, Stanisława Wisłockiego, Witolda Rowickiego, Stefana Rachonia, Zdzisława Górzyńskiego, Karola Stryji, Jana Krenza, Kazimierza Korda, Tadeusza Strugały, Tadeusza Serafina, Antoniego Wita, Jerzego Maksymiuka i innych. Występował w spektaklach reżyserowanych przez najwybitniejszych reżyserów takich jak: Erhard Fisher, August Everding, Goetz Friedrich, Joseph Losay, Andriej Tarkowski, Jurii Ljubimow, John Dexter, Petrica Ionesco, Evald Schorm, Gian Carlo Menotti, Harry Kupfer, Jonathan Miller i inni.
Dokonał wielu nagrań radiowych i płytowych muzyki operowej, symfonicznej i popularnej dla renomowanych wytwórni płytowych. Wystąpił w filmowych wersjach operetki F. Lehara Carewicz, kreując tytułową postać, w partii Narrabotha w Salome R. Straussa oraz w partii Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego.
Po 1999 roku zajął się także reżyserią operową. Miał ponad 70 indywidualnych wystaw swoich prac malarskich. Działa też intensywnie na polu charytatywnym. Organizował szereg aukcji sztuki polskiej na terenie USA (Nowy Jork, Waszyngton), z których dochód był przeznaczony na wspieranie kultury polskiej nie tylko w kraju, ale też za granicą m.in. na remont Muzeum Adama Mickiewicza w Wilnie przy Zaułku Bernardyńskim. W kwietniu 2017 roku uczestniczył w kolejnym XXV Charytatywnym Koncercie Galowym Fundacji „Auxilium” wspierającej Szpital w Zawierciu. Ochman jest Honorowym Obywatelem Zawiercia, Bytomia, Zelowa, Drezdenka i Szczawna-Zdroju. Posiada szereg odznaczeń, m.in.: Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Order Uśmiechu itd. Jest członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a także doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej i Akademii Muzycznej im. J.I. Paderewskiego w Poznaniu. Jego imieniem nazwane jest rondo w Zawierciu. Wydawnictwa o artyście: Wacław Panek Ochman (Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1980), Jerzy Skrobot Tonacje Sławy – Ochman (Wyd. Promotor 2006), Wiesław Ochman – Obrazy wyśpiewane kolorem (Promotor 2010), Meandry – Wiesław Ochman w kręgu przyjaciół (Promotor 2014), Olgierd Budrewicz i Wiesław Ochman O wszystkim (BOSZ 2010). Dokonał nagrań w firmach: Polskie Nagrania, Veriton, Deutsche Gramophon Geselschaft, Sony, EMI, Naxos, DUX, Erato, Philips, Le Chant du Monde, Supraphon, HNH International, Harmonia Mundi.
Magdalena Idzik - Sekretarz Jury
Mezzosopran
Jest absolwentką warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Studia kontynuowała w Mediolanie pod kierunkiem Vittorio Terranovy i w Londynie u Joy Mammen. Otrzymała stypendium Promocja Talentu przyznawane przez Fundację Ewy Czeszejko-Sochackiej. W 2001 roku ukończyła we Włoszech Akademię Rossiniowską pod kierunkiem znakomitego dyrygenta Alberta Zeddy.
Debiutowała na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w spektaklu Śpiewnik domowy Moniuszki w reżyserii Marii Fołtyn. Od tamtej pory w repertuarze artystki znalazły się partie mezzosopranowe w takich operach jak: Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego (Olga), Jaś i Małgosia Humperdincka (Jaś), Straszny dwór Moniuszki (Jadwiga), Wesele Figara Mozarta (Cherubin), Janek Żeleńskiego (Marynka), La rondine (Suzy) i Madame Butterfly Pucciniego (Kate) oraz Podróż do Reims (Maddalena) Rossiniego, Salome i Elektra R. Straussa, Carmen Bizeta ( Carmen i Mercedes) Czarodzejski flet Mozarta(Dama II i III), Śpiewała także rolę Hudel w musicalu Skrzypek na dachu Steina/Bocka. Maddalenę w Podróży do Reims kreowała także w Pesaro na zaproszenie Rossini Opera Festival. Z zespołem Opery Narodowej uczestniczyła w występach gościnnych na Cyprze, w Japonii i Hiszpanii. Wśród ostatnich sukcesów śpiewaczki na scenie warszawskiej znalazły się premierowe wykonania w: Czarodziejskim flecie Mozarta (III Dama) oraz wodewilu Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale Kurpińskiego (Zosia), a także w prapremierze Magicznego Doremika Marty Ptaszyńskiej (partia tytułowa) i w Łucji z Lammermoor Donizettiego (Alicja). Bogaty jest również repertuar oratoryjno-kantatowy i pieśniarski artystki, który z powodzeniem wykonuje na estradach filharmonicznych w kraju i za granicą.
Oklaskiwała ją publiczność sal koncertowych w Amsterdamie, Brukseli, Kolonii, Luksemburgu, Paryżu, Walencji, Nowym Jorku, Toronto i Tokio. Regularnie współpracuje i koncertuje z Wiesławem Ochmanem oraz z Orkiestrą Polskiego Radia. Ważnym wydarzeniem w karierze śpiewaczki był udział w wykonaniu Requiem Mozarta podczas uroczystego koncertu dla królowej belgijskiej Fabioli w 5. rocznicę śmierci króla Baudouina. Wystąpiła w słynnym koncercie galowym Andrei Bocellego w łódzkim Teatrze Wielkim. Wzięła także udział w koncercie poświęconym pamięci Giuseppe Sinopoliego (Piza) oraz w uroczystej gali Gwiazdy dla Europy pod batutą argentyńskiego tenora i dyrygenta José Cury. W roku 2014 na zaproszenie MSZ zaśpiewała Requiem Verdiego w Operze Kijowskiej z okazji 100 rocznicy wybuchu I Wojny Światowej.
Obecnie jest wykładowcą w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w stopniu doktora habilitowanego. Od roku 2021 jest członkinią Rady Studiów Doktoranckich UMFC. Nagrodzona w 2021 roku przez Rektora macierzystej Uczelni nagrodą I rok stopnia za osiągnięcia dydaktyczne, artystyczne oraz naukowe. Wielokrotnie była kierownikiem projektów artystycznych UMFC W. A. Mozart Don Giovanni i Cosi fan tutte na Festiwalu w Rheinsbergu w 2013 i 2015 roku Filharmonia świętokrzyska 2013 i 2016 rok, Warszawska Opera Kameralna 2014 rok. P. Czajkowskiego Eugeniusz Oniegin 2018 rok w Teatrze Wielkim Operze Narodowej. Kierownik projektu naukowego 2016-2019 Rola i znaczenie dzieła scenicznego w kształtowaniu, propagowaniu i zachowaniu tożsamości narodowej na przykładzie percepcji opery Straszny Dwór Stanisława Moniuszki.